miércoles, 10 de octubre de 2018

As argucias antidemocráticas de Sánchez

Pedro Sánchez non deixa de sorprendernos desde que chegou á Moncloa e o problema é que todas as sorpresas son negativas. A última decisión de este Goberno, ademais de sorprendente, é preocupante. Refírome ao feito de que Sánchez e os seus socios pretendan saltar ao Senado no control da senda de déficit. Fixérono a última hora, sen luz nin taquígrafos. Presentaron unha emenda que reforma a Lei de Estabilidade Orzamentaria a través da Lei que se está tramitando no marco do Pacto contra a Violencia de Xénero e isto é un fraude aos procedementos parlamentarios. É un abuso; unha intromisión ao poder Lexislativo en toda regra; un desprezo ás decisións dos cidadáns, que nas urnas repartiron os escanos en ambas Cámaras. O noso sistema é bicameral, dio claramente a Constitución no seu artigo 66.1. O problema do PSOE é que no Senado o Partido Popular ten maioría absoluta e iso non lles gusta nin lles resulta conveniente para os seus plans e os dos seus aliados. Pero o PP non vai permitir este tipo de trampas, que non son nin éticas nin democráticas. Por iso pedimos á Mesa do Congreso que non admita a trámite a emenda presentada polo PSOE e, se é necesario, recorreremos ante o Tribunal Constitucional. A situación que propuxo Pedro Sánchez é incompatible coas sentenzas previas do TC, que establece que debe existir conexión entre as emendas e o texto emendado, e entre a violencia de xénero e a senda de déficit non existe conexión algunha. Ningún goberno utilizara antes esta argucia para eludir o control dunha Cámara. Non se pode enganar á opinión pública falando do veto do Senado, porque non existe tal veto. Hai moitos casos nos que é preceptivo o acordo entre as dúas Cámaras e este é un deles e, ademais, está plenamente xustificado porque o obxectivo de Estabilidade Orzamentaria afecta ás contas das CCAA e o Senado é a Cámara de representación territorial. Sánchez pretende roubarlle ao Senado as competencias que por lei lle son propias e faino utilizando un atallo típico de réximes autoritarios; burlando as regras de xogo do sistema bicameral e atacando ás orixes mesmas da democracia e isto non se pode permitir.

No hay comentarios: