lunes, 16 de enero de 2012

Grazas, don Manuel

Hai pouco máis de tres meses, tras o anuncio de don Manuel de que abandoaba a primeira liña política, facía, dende esta mesma atalaia, unha somera semblanza da súa figura.

Hoxe, por motivos ben distintos, extremadamente máis tristes, principio esta reflexión como remataba aquela. Vaia por diante entón a miña admiración, respeto e agradecemento infinito a don Manuel Fraga. No político, pero sobre todo no persoal.

Non é esaxerado, senón xusto, dicir que foi un dos políticos máis importantes que deu este país no último século e un dos sólidos piares sobre os que se articulou a restauración e consolidación da nosa democracia.

Foi testigo de excepción, e tamén participante activo, dos acontecementos máis transcendentes da nosa historia recente. E creo innecesario relatar eiquí os seus abultados méritos curriculares e mesmo enumerar as diferentes responsabilidades que asumiu durante a súa dilatada actividade pública para avalalo.

Foi quen de concebir un proxecto político de centro dereita que se consolidou sobre a adición de sensibilidades distintas. Pretensión que non poucos anhelaron e mesmo intentaron pero que só el conqueriu. Ese é o seu gran legado, aínda que non o único.

Sumar foi sempre a súa premisa de partida, tan principal que non dubidou incluso en facerse a un lado para que o fin común prevalecera.

Un exemplo significativo da súa impronta, da súa aposta pola suma, quedou patente durante a súa etapa como presidente da Xunta (etapa, por certo, esencial para o desenvolvemento económico e social do noso país). Nunca durante os seus anos de mandato se atisbou sequera unha ráfaga de conflicto lingüístico, imperou dentro do seu arraigado amor pola terra, de profundo respeto e fomento da diversidade dentro da unidade, o que el denominaba bilingüismo armónico. Todo ten cabida, segundo demostrou, se se fuxe de extremismos e exclusións.

Coa súa concepción da nosa identidade como pobo, alonxado de aillamentos e consciente do papel que debe xogar Galicia non só no proxecto común que representa España senón tamén en Europa e mesmo no mundo, actualizou o pensamento galeguista, converteuse no precursor do galleguismo moderno.

Aínda que eclipsada pola súa proxección política, non foi menos prolífica a súa faceta de profesor universitario e de escritor. Tamén neste eido a súa traxectoria foi brilante, tanto pola súa precocidade como pola valía das reflexións que deixa na súa extensa bibliografía. A bo seguro que os seus alumnos séntense privilexiados por ter asistido as súa clases maxistrais.

Don Manuel, coa súa inagotable capacidade de traballo, coa súa valía intelectual, co seu elevado sentido do deber, coa súa intachable honestidade, é un home irrepetible.

E fago especial énfase na súa honestidade (un rasgo tan arraigado no seu carácter como a tenacidade) porque nun momento no que a percepción que a sociedade ten dos políticos non é precisamente para vanagloriarse, Fraga Iribarne é irreprochable. Foi, é e será o exemplo a seguir, a personificación do bo e do ben facer.

A súa perda non só enche de dor á familia popular (con maior agudeza se cabe e por motivos obvios ó Partido Popular de Lugo), tamén a todos aqueles que, superando as ideoloxías, aprecian a súa valía como o home de Estado que foi.

Non podo, no ámbito estrictamente persoal, deixar de facer constar eiqui o meu agradecemento, profundo e sentido, pola confianza que don Manuel depositou en min ó nomearme conselleiro e despois vicepresidente do seu goberno.

Tentei sempre estar á altura dos cometidos que me encomendou, e sempre, fose como integrante do seu gabinete e nas miñas posteriores responsabilidades políticas, sentín preto o seu xeneroso apoio, e confeso que resultou tremendamente enriquecedor poder traballar o seu carón.

Foi, en todos os sentidos, un excelente mestre. É irrefutable que de el había moito que aprender. As súas ensinanzas, o seu legado, pervivirán no tempo, terán continuidade. A súa experiencia vital, o seu traballo, as súas obras serán sempre fonte de inspiración.

Grazas, don Manuel.


Gracias, don Manuel

Hace poco más de tres meses, tras el anuncio de don Manuel de que abandonaba la primera línea política, hacía, desde esta misma atalaya, una somera semblanza de su figura.

Hoy, por motivos bien distintos, extremadamente más tristes, inicio esta reflexión como acababa aquella. Vaya por delante entonces mi admiración, respeto y agradecimiento infinito a don Manuel Fraga. En lo político, pero sobre todo en lo personal.

No es exagerado, sino justo, decir que fue uno de los políticos más importantes que dio este país en el último siglo y uno de los sólidos pilares sobre los que se articuló la restauración y consolidación de nuestra democracia.

Fue testigo de excepción, y también participante activo, de los acontecimientos más transcendentes de nuestra historia reciente. Y creo innecesario relatar aquí sus abultados méritos curriculares e incluso enumerar las diferentes responsabilidades que asumió durante su dilatada actividad pública para avalarlo.

Fue capaz de concebir un proyecto político de centro derecha que se consolidó sobre la adición de sensibilidades distintas. Pretensión que no pocos anhelaron e incluso intentaron pero que únicamente él consiguió. Ese es su gran legado, aunque no el único.

Sumar fue siempre su premisa de partida, tan principal que no dudó incluso en hacerse a un lado para que el fin común prevaleciera.

Un ejemplo significativo de su impronta, de su apuesta por la suma, quedó patente durante su etapa como presidente de la Xunta (etapa, por cierto, esencial para el desarrollo económico y social de nuestro país). Nunca durante sus años de mandato se atisbó siquiera una ráfaga de conflicto lingüístico, imperó dentro de su arraigado amor por la tierra, de profundo respeto y fomento de la diversidad dentro de la unidad, lo que él denominaba bilingüismo armónico. Todo tiene cabida, según demostró, si se huye de extremismos y exclusiones.

Con su concepción de nuestra identidad como pueblo, alejado de aislamientos y consciente del papel que debe jugar Galicia, no únicamente en el seno del proyecto común que representa España sino también en Europa y en el mundo, actualizó el pensamiento galleguista, se convirtió en el precursor del galleguismo moderno.

Aunque eclipsada por su proyección política, no fue menos prolífica su faceta de profesor universitario y de escritor. También en este ámbito su trayectoria fue brillante, tanto por su precocidad como por la valía de las reflexiones que deja en su extensa bibliografía. A buen seguro que sus alumnos se sienten privilegiados por haber asistido a sus clases magistrales.

Don Manuel, con su inagotable capacidad de trabajo, con su valía intelectual, con su elevado sentido del deber, con su intachable honestidad, es un hombre irrepetible.

Y hago especial énfasis en su honestidad (un rasgo tan arraigado en su carácter como la tenacidad) porque en un momento en el que la percepción que la sociedad tiene de los políticos no es precisamente para vanagloriarse, Fraga Iribarne es irreprochable. Fue, es y será el ejemplo a seguir, la personificación de lo bien y buen hacer.

Su pérdida no llena únicamente de dolor a la familia popular (con mayor agudeza si cabe y por motivos obvios al Partido Popular de Lugo), también a todos aquellos que, superando las ideologías, aprecian su valía como el hombre de Estado que fue.

No puedo, en el ámbito estrictamente personal, dejar de hacer constar aquí mi agradecimiento, profundo y sentido, por la confianza que don Manuel depositó en mí al nombrarme consejero y después vicepresidente de su Gobierno.

Intenté siempre estar a la altura de los cometidos que me encomendó, y siempre, tanto como integrante de su gabinete como en mis posteriores responsabilidades políticas, sentí cerca su generoso apoyo, y confieso que resultó tremendamente enriquecedor trabajar a su lado.

Fue, en todos los sentidos, un excelente maestro. Es irrefutable que de él había mucho que aprender. Sus enseñanzas, su legado, pervivirán en el tiempo, tendrán continuidad. Su experiencia vital, su trabajo, sus obras serán siempre fuente de inspiración.

Gracias, don Manuel.

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Don Manuel siempre será ejemplo de honestidad y honradez
D.E.P. y mi mas sentido pésame a la familia.

José Ramón dijo...

D. Manuel, gran político e intelectual. A súa capacidade de traballo e a súa honradez son un exemplo para toda a xente de ben. Podemos os galegos estar ben orgullosos de que fora o noso presidente. Descanse en paz.

Anónimo dijo...

Don Manuel Fraga,hombre de bien,político decente, que supo dirigirnos hacia la libertad. Hoy escribimos aqui gracias a gente como tu.
Hoy,España entera (sobre todo Galicia)está de luto.Nunca te olvidaremos.Descanse en paz.

José Ángel dijo...

Como de bon nacido é ser ben agradecido, non podo máis que darlle as gracias a Don Manuel por facer que o PP sexa posible.

Que descanse en Paz.

Manuel dijo...

simplemente: Don Manuel, un gran hombre que ha hecho una España mejor
D.E.P.

Anónimo dijo...

Don Manuel Fraga fue un hombre brillante, de enorme solidez intectual, visión de estado y gran generosidad. Se necesita ser generoso para ceder el testigo a otros, para darles la oportunidad a los que vienen detrás de coger las riendas. A ver si alguno va aprendiendo de su presunto maestro. Fraga se entregó inequivocamente al servicio público. Otros se limitan a servirse de lo público.